تاریخچه ادویه
تجارت ادویه از ۳۵۰۰ سال قبل از مسیح و از زمان مصریان باستان آغاز شد. قسمتی از ثروت بی حساب حضرت سلیمان از تجارت ادویه و هدایای ارزشمند بازرگانان ادویه به دست می آمد.
تجارت ادویه حدود ۵ هزار سال در دست اعراب بود و سپس به خاورمیانه، مدیترانه شرقی و اروپا نیز کشیده شد.
مارکوپولو با سفرهای خود از مکان هایی دور دست، رازهایی را درمورد ادویه کشف کرد و در سفرنامه خود از مکان هایی که گیاهان ادویه ای در آن رشد می کردند، سخن گفت.
«کریستف کلمب» فلفل آمریکایی و وانیل را کشف کرد، سیب زمینی، ذرت، شکلات، بادام زمینی و بوقلمون را نیز به اروپا شناساند.
داستان های تجارت ادویه:
داستان ادویه تا آنجا پیش رفت که بین انگلیس و هلند نزاع شدیدی بر سر تجارت ادویه درگرفت.
این جنگ خونین ۲۰۰ سال به طول انجامید و زمانی حل شد:
که انگلیس، هند و سیلان، هلند، جاوه و سوماترا را مستعمره خود کردند و این چهار کشور تا زمان جنگ جهانی دوم مستعمره انگلیس و هلند باقی ماندند.
تجارت ادویه نیز یکی از سود آورترین کارها بوده است:
به طوری که طی قرن‌های هشتم تا پانزدهم میلادی که جمهوری ونیز در همسایگی ایتالیا انحصار خرید و فروش آن را با خاورمیانه، به عنوان کانون تولید ادویه جهان، در اختیار داشته است یکی از ثروتمندترین کشورهای اروپایی محسوب می شده است.
گرانبها بودن ادویه قبل از اینکه به خاطر مزه دار کردن غذاها باشد، به علت آثار شگفت انگیز آن در دنیای پزشکی بوده است.
برای مثال در سال 1603 میلادی یکی از داروهای معجزه‌گر در درمان طاعون را جوز هندی می‌دانستند و یا از وانیل به جای وایاگرای امروزی استفاده می کردند.
تهیه ادویه:
ادویه از دانه (هل، خردل)، میوه (زیره)، ریشه (زنجبیل)، پیاز، برگ (برگ بو) و حتی پوسته خوراکی (دارچین) گیاهان گوناگون تهیه می شود.
تفاوت آن با انواع چاشنی ها این است که:
- ادویه را به صورت خشک شده و بیشتر موارد پودر شده مصرف می‌کنند. در حالی که چاشنیها را می‌توان به صورت تازه استفاده کرد
- چاشنی ها لزوماً از گیاهان به دست نمی آیند مانند نمک طعام که یک چاشنی معدنی است.
جالب است بدانیم که بسیاری از کشفیات جغرافیایی به دنبال دستیابی به ادویه هندی به وقوع پیوسته است!
نخستین بار در قرن شانزدهم میلادی پرتغالی ها که از عرضه ادویه با قیمت‌های گزاف از سوی دولت ونیز به ستوه آمده بودند، تصمیم گرفتند از طریق دریا به شرق رفته و این محصول ارزشمند را خودشان تهیه کنند.
در سال 1506 جزیره سوکوتا را درمسیر پیشروی خود به سوی هندوستان در دریای سرخ اشغال کردند.
یک سال بعد تنگه هرمز در خلیج فارس را نیز به اشغال درآوردند.
سرانجام با دستیابی به جاده ابریشم این گنج شرقی را از طریق لیسبون به اروپا سرازیر کردند.
افرادی که از ادویه جات استفاده می کردند:
بیشتر ادویه هایی که درقرون وسطی و قبل از آن مصرف می شده به همان شکل باقی مانده است.
اما برخی از انواع ادویه کاملا به فراموشی سپرده شده‌اند مانند:
- دانه های بهشتی که بعدها به وسیله انواع فلفل جایگزین شدند و کمتر نامی از آنها برده می‌شود.
باور اشتباهی که امروزه درباره مصرف ادویه ها در قرون وسطی وجود دارد این است که :
- از ادویه ها برای از بین بردن بو و طعم بد غذاهای در حال فساد استفاده می شده است
در حالی که با توجه به قیمت بسیار بالای این مواد که فقط امکان استفاده از آن را توسط طبقه اشراف فراهم می کرده است، چنین تفکری کاملا بی معناست.
ادویه جات غنی از آنتی اکسیدان مانند دارچین، فلفل قرمز و… سوخت و ساز را بالا برده و می‌توانند منجر به سوزاندن چربی در بدن شده و مانع از تجمع چربی اضافی در بدن شوند.
خواص ادویه جات :
ادویه جات با ایجاد احساس سیری میل شدید به غذا را کنترل و ظاهر و طعم غذا را بهتر می‌کنند.
غذاهای خوشمزه و با ظاهر خوب احساس رضایت خاطر بیشتری ایجاد می‌کنند. اگر غذا رضایت بخش نباشد، احتمال پرخوری در شما افزایش می‌یابد.
عادت کنید به خوراکی ها و میان وعده هایی که قبلا درست می‌کردید ادویه اضافه کنید.
مثلا اگر می‌خواهید رنگ سبز بد سوپ عدس را تغییر دهید، به آن زردچوبه اضافه کنید تا زرد شود.
اگر می‌خواهید مزه خوراک مرغ شیرین خود را تغییر دهید کمی فلفل به آن اضافه کنید.
همان طور که در تاریخچه ادویه مطالعه کردید ادویه نقش مهمی در گذشته و حال دارد.
برای کسب اطلاعات بیشتر درباره تاریخچه هر ادویه میتوانید از خانوم ادویه کمک بگیرید.
